ته نشینی (Sedimentation)
ته نشینی مهم ترین و پرکاربردترین و اقتصادی ترین واحد تصفیه فیزیکی است که از آن جهت جدا کردن ذرات سنگین تر از آب به کمک نیروی ثقل استفاده می شود. به این صورت که ذرات معلقی که وزن مخصوص بیشتری نسبت به آب دارند با گذشت زمان ماند مناسب و تحت اثر نیروی ثقل، به سمت پایین حوض حرکت کرده و پس از ته نشینی از جریان فاضلاب حذف می شوند. فرآیند ته نشینی قادر است که %60-40 مواد جامد معلق و حدود %35 آلودگی بیولوژیکی فاضلاب را حذف کند. از این شیوه برای تصفیه فاضلاب به روش انعقاد شیمیایی و لخته سازی نیز استفاده می شود.
مکانیسم ته نشینی ذرات
به طور کلی ته نشینی ذرات در فاضلاب به 4 حالت اتفاق می افتد:
- ته نشینی نوع اول (ته نشینی ذرات معلق به طور مجزا)
- ته نشینی نوع دوم (ذرات لخته شده و چسبنده)
- ته نشینی نوع سوم (ته نشینی ناحیه‌ای به صورت پتوی لجن)
- ته نشینی نوع چهارم (ته نشینی فشرده)
کاربرد ته نشینی
- تاسیسات مکانیکی
- تصفیه فاضلاب به روش لجن فعال
- صافی چکنده
- تصفیه شیمیایی
- تصفیه بی هوازی فاضلاب